2η Πανελλήνια Αθλητική ημέρα

            

Ένας χαμογελαστός άνθρωπος

Επειδή Φυσική Αγωγή χωρίς χαμόγελο είναι απλά Αγωγή ........

Ένας χαμογελαστός άνθρωπος 

Το μαγαζί της κυρα-Σοφίας ήταν χρόνια κλειστό. Από τότε που πέθανε ο συγχωρεμένος ο άντρας της, ο μαραγκός, κανείς δεν είχε ενδιαφερθεί να το νοικιάσει. Μόνο μια φορά ο Απόστολος, ο ανηψιός της κυρα-Γιώργαινας, είχε τολμήσει να το ζητήσει για κρεοπωλείο, μα μόλις άκουσε την τιμή, σταυροκοπήθηκε τρεις φορές κι έφυγε γρήγορα χωρίς να τολμήσει ούτε παζάρια να κάνει. Όχι πως νοιαζόταν και πολύ η κυρα-Σοφία. Τα παιδιά της ήταν φτασμένοι έμποροι στην πρωτεύουσα, η ίδια είχε τον μπαξέ της, τις κότες της, τα γουρουνάκια της, κανέναν δεν είχε ανάγκη. Γιατί να βάλει κάποιον στο μαγαζί, να τον κάνει νοικοκύρη και να τον παρακαλάει κάθε πρώτη του μηνός να της δώσει το νοίκι; Μήπως η γειτόνισσά της, η Μαριγώ, που νοίκιαζε χρόνια στην πλατεία το δικό της μαγαζί είχε δει προκοπή; Όλο στο «περίμενε, θα δούμε αύριο» την είχε ο νοικάρης της.

    Όμως ο χαμογελαστός νέος άντρας, που εμφανίστηκε μια Κυριακή πρωί, μετά την εκκλησία, και της ζήτησε το μαγαζί ήταν ευγενικός, είχε τρόπους, δεν γκρίνιαξε καθόλου μόλις άκουσε την τιμή κι όχι μόνο αυτό μα της έδωσε και δυο νοίκια μπροστά. Τις επιδιορθώσεις υποσχέθηκε να τις κάνει μόνος του, έπιαναν τα χέρια του, δεν ήθελε βοήθεια από κανέναν, ούτε φυσικά είχε σκοπό να επιβαρύνει χήρα γυναίκα με τόσα προβλήματα.

Mια ανάποδη ημέρα !

Διήγημα για την υγιεινή διατροφή:

ΜΙΑ ΑΝΑΠΟΔΗ ΜΕΡΑ

Τη Δευτέρα το πρωί ξύπνησα στην ώρα μου, αλλά δε σηκώθηκα αμέσως για να μη φωνάζει η μητέρα μου. Έκανα για δέκα λεπτά τον κοιμισμένο κι ύστερα πετάχτηκα απ’ το κρεβάτι και πήγα στην τουαλέτα. Φυσικά δεν πλύθηκα, έριξα από μια σταγόνα νερό σε κάθε μάτι κι ύστερα, άπλυτος κι αχτένιστος κάθισα στο τραπέζι να φάω το πρωινό μου, φρέσκα γαριδάκια κατευθείαν απ’ το σακουλάκι. Μόλις είδα τη μητέρα μου έκανα το λάθος να της πω καλημέρα. Μου ξέφυγε, δεν το ήθελα, κι αυτή άρχισε να φωνάζει πως δεν έχω τρόπους και επιτέλους θα έπρεπε κάποτε να γίνω σαν την αδελφή μου που το πρωί δε μιλάει σε κανέναν και σκουντάει όποιον βρει στο δρόμο της.

«Με συγχωρείς», είπα. «Δε θα το ξανακάνω. Έχει κάτι άλλο να φάω εκτός από γαριδάκια;»

«Έχει δυο κομμάτια πίτσα στο ψυγείο. Θέλεις να σου τα ζεστάνω;»

Στο άκουσμα της πίτσας ένιωσα το στομάχι μου να ανακατεύεται.

«Μήπως υπάρχει καθόλου γάλα;»

Το βλέμμα της αγρίεψε.

Παραδοσιακά παιχνίδια

Τα παραδοσιακά παιχνίδια όχι μόνο διασκέδαζαν, αλλά προωθούσαν την ευγενή άμιλλα, την ευστροφία του νου και την εφευρετικότητα, το ομαδικό πνεύμα αλλά και την ατομική εξιδανίκευση.

Είχαμε δυο βασικές κατηγορίες παιχνιδιών:

   Στη μια κατηγορία συναντάμε παιχνίδια όπως το κυνηγητό, το κρυφτό και τόσα άλλα, δεν είχαν καν πραγματικό αντικείμενο στο παιχνίδι, αλλά στηριζόταν σε ένα σενάριο ομαδικής δράσης και διασκέδασης, πάντα με νικητές και ηττημένους.
   Στην άλλη, υπήρχαν τα παιχνίδια που απαιτούσαν την ύπαρξη αντικειμένου, από το οποίο έπαιρναν και το όνομα τους, όπως οι βόλοι, το ξυλίκι-καμάκι, η σβούρα, η φακαρόλα κλπ.