Διήγημα για την υγιεινή διατροφή:
ΜΙΑ ΑΝΑΠΟΔΗ ΜΕΡΑ
Τη Δευτέρα το πρωί ξύπνησα στην ώρα μου, αλλά δε σηκώθηκα αμέσως για να μη φωνάζει η μητέρα μου. Έκανα για δέκα λεπτά τον κοιμισμένο κι ύστερα πετάχτηκα απ’ το κρεβάτι και πήγα στην τουαλέτα. Φυσικά δεν πλύθηκα, έριξα από μια σταγόνα νερό σε κάθε μάτι κι ύστερα, άπλυτος κι αχτένιστος κάθισα στο τραπέζι να φάω το πρωινό μου, φρέσκα γαριδάκια κατευθείαν απ’ το σακουλάκι. Μόλις είδα τη μητέρα μου έκανα το λάθος να της πω καλημέρα. Μου ξέφυγε, δεν το ήθελα, κι αυτή άρχισε να φωνάζει πως δεν έχω τρόπους και επιτέλους θα έπρεπε κάποτε να γίνω σαν την αδελφή μου που το πρωί δε μιλάει σε κανέναν και σκουντάει όποιον βρει στο δρόμο της.
«Με συγχωρείς», είπα. «Δε θα το ξανακάνω. Έχει κάτι άλλο να φάω εκτός από γαριδάκια;»
«Έχει δυο κομμάτια πίτσα στο ψυγείο. Θέλεις να σου τα ζεστάνω;»
Στο άκουσμα της πίτσας ένιωσα το στομάχι μου να ανακατεύεται.
«Μήπως υπάρχει καθόλου γάλα;»
Το βλέμμα της αγρίεψε.
