3η Πανελλήνια ημέρα σχολικού αθλητισμου:"Η χαρά της άθλησης"

Για 3η συνεχόμενη χρονιά στο 7ο Δημοτικό σχολείο Κηφισιάς διοργανώσαμε την Δευτέρα 3 Οκτώβρη 2016 την γιορτή του Πανελλήνιου σχολικού αθλητισμού με θέμα : «Νοιώσε τη χαρά της άθλησης χωρίς το άγχος της νίκης και το φόβο της αποτυχίας: Αθλητισμός- Δικαίωμα για όλους» .
  Προσπαθήσαμε να αναλύσουμε και να αναδείξουμε πτυχές του θέματος που δεν εντοπίζονται με μια απλή  πρώτη ανάγνωση. Μήπως έπρεπε να αποσυνδέσουμε την χαρά της άθλησης απο τα στοιχεία της νίκης και της ήττας και να δημιουργήσουμε δραστηριότητες χωρίς τελικό σκοπό; Ή μηπώς τελικά μπορούν να υπάρξουν διαφορετικές προσλαμβάνουσες του δίπολου νίκη-ήττα ;
Αν μιλήσουμε μόνο για την χαρά που πηγάζει απο την συμμετοχή απλά και μόνο σε αθλητικές δραστηριότητες τότε λέμε στα παιδιά την μισή αλήθεια. Προσωπικά πιστεύω πως αν αφαιρέσεις το στοιχείο της νίκης και της ήττας απο τον αθλητισμό τότε φυσιολογικά το ενδιαφέρον φθίνει. Όμως στον αντίποδα, πώς μπορείς να νιώσεις χαρά, όταν επικρεμάται το άγχος της νίκης και ο φόβος της αποτυχίας;Πως ο αθλητισμός μπορεί να αποτελεί δικαίωμα για όλους αν χαίρονται μόνο οι νικητές;Και πως μπορεί οι νικητές να νιώθουν χαρά, όταν μια ενδεχόμενη ήττα τους περιμένει στην γωνία και είναι ενήμεροι για την λύπη των ηττημένων; Οι απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι δύσκολο να δοθούν όταν τα κριτήρια της νίκης είναι αδιαμφισβήτητα και αντικειμενικά, όταν η νίκη διαβάζεται μόνο με τους αριθμούς που αναγράφονται στον πίνακα του σκόρ, και η συγκρίση με τον άλλο αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του παιχνιδιού και του αγωνίσματος. Αν όμως τα κριτήρια της νίκης είναι απόρροια μιας υποκειμενικής ματιάς που στρέφεται προς τον εαυτό μας, και η σύγκριση χρησιμοποιείται με όρους προσωπικής βελτίωσης τότε τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν. Μπορεί το σκόρ ενός αγώνα να μαρτυρά την ήττα σου, αλλά εσύ να μην αισθάνεσαι ηττημένος.Μπορεί η επίδοση του αντιπάλου σου να είναι αντικειμενικά καλύτερη απο την δική σου , αλλά η προσωπική σου βελτίωση να σου προσφέρει χαρά και καμάρι για τον εαυτό σου και την δυνατότητα να συγχαρείς ειλικρινά τον νικητή. Οι προσωπικές νίκες είναι νίκες που δεν μπορεί να σου τις κλέψει κανείς και η καταγραφή τους είναι "καύσιμο" για να συνεχίσεις να προχωράς και να μην παρατάς τις προσπάθειες σου στον στίβο του αθλητισμού και της ζωής. Οι αντικειμενικές νίκες απο την άλλη μπορεί να φέρουν πρόσκαιρη ευχαρίστηση, η συνδεσή τους με την ματιά και αναγνώριση των άλλων είναι ισχυρή, αλλά πολλές φορές ελλοχεύουν τον κίνδυνο της έπαρσης, της επανάπαυσης και της ακηδίας. Όταν οι αντικειμενικές νίκες συμπίπτουν με τις προσωπικές, τότε η ευτυχής αυτή συγκυρία δίνει την δυνατότητα του μοιράσματος της χαράς με τους άλλους  και κατα συνέπεια την μεγέθυνση της.
  Με τον τρόπο αυτό της θέασης του δίπολου νίκης και  ήττας μπορούν ανταγωνιστικές δραστηριότητες να μετατραπούν σε συνεργατικές, ατομικά αθλήματα να συστηθούν με όρους ομαδικούς και μπορεί η απλή γυμναστική να μετατραπεί σε Φυσική Αγωγή.
  Λαμβάνοντας υπόψιν τον προκείμενο προβληματισμό μας, καταρτίσαμε το πρόγραμμα της Πανελλήνιας Αθλητικής ημέρας με δραστηριότητες συνεργατικές - αφήσαμε εκτός τα παιχνίδια αποκλεισμού και εξουδετέρωσης - και οι ομάδες που φτιάξαμε, επικεντρώθηκαν στην βελτίωση του χρόνου ολοκλήρωσης της αποστολής τους ,την 2η φορά που την εκτέλεσαν ή στην βελτίωση του επιπέδου που φτάσανε την 1η φορά, χωρίς να ανταγωνιστούν κανένα άλλο, πέρα απο τον ομαδικό εαυτό τους. Στις πιο μικρές τάξεις το ρεπερτόριο αφορούσε παιχνίδια που εξάπτουν την φαντασία  , την δημιουργικότητά και την ομαδικότητα των παιδιών με την συνοδεία παρακινητικής μουσικής.
  Στο video που  ακολουθεί  αποτυπώνεται με τον γλαφυρό τρόπο της εικόνας τα παραπάνω:
   

Τι σημαίνει Φυσική Αγωγή και Αγωγή Υγείας;

Η Φυσική αγωγή είναι πολλά περισσότερα απο απλή γυμναστική.Στην Φυσική αγωγή η άσκηση δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσο για να επιτευχθούν στόχοι που συμβάλουν στην βελτίωση της ποιοτητας της ζωής μας σε όλα τα πεδία, στο σωματικό, το διανοητικό, το συναισθηματικό και το κοινωνικό.Στη Φυσική Αγωγή μαθαίνω μέσα απο την κίνηση για τον εαυτό μου, για τους άλλους, για τον κόσμο, και η προσπάθεια ,το μοίρασμα και η σχέση είναι πιο σημαντικά απο την επίδοση και την πρωτιά.Έχοντας ως στόχο, στην αρχή της σχολικής χρονιάς να κατανοήσουν οι μαθητές μου την διάκριση ανάμεσα στον όρο "γυμναστική" και "Φυσική Αγωγή", προσπάθησα να αποδώσω ελληνικούς υπότιτλους στο βιντεάκι που βρήκα στην ομοσπονδία Φυσικής Αγωγής του Καναδά.Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπετε παρακάτω:

Γιορτές μαθητών & γονέων 2016

Το παιχνίδι μας βοηθά να έρθουμε σε επαφή με τον αυθεντικό μας εαυτό, αυτον που δημιουργεί , αναλαμβάνει ευθύνες, χαίρεται,, συνεργάζεται και σχετίζεται προσωπικά.Βοηθά τους ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους, να έρθουν πιο κοντά ,να ξεχάσουν τις διαφορές τους ,να νιώσουν οτι τους ενώνει ένας κοινός στόχος και να διενεργήσουν ως μέλη πια μιας κοινότητας. Αν δούμε το παιχνίδι μόνο σαν εκτόνωση και διαφυγή απο τις μέριμνες χάνουμε την ευκαιρία να αξιοποιήσουμε τα δομικά του στοιχεία και να εμπλουτιστούμε απο αυτά. Οι πάλιες γυμναστικές επιδείξεις αποτελούσαν σημαντικό γεγονός για μια σχολική κοινότητα, ωστόσο σήμερα φαντάζουν ξεπερασμένες. Σήμερα η σχολική κοινότητα έχει ανάγκη απο βίωμα, που προσκαλεί τους ανθρώπους να ανακαινίσουν το παλαιό, να εκσυγχρονίσουν και να δημιουργήσουν την δικιά τους παράδοση, όπου ο καθένας θα έχει ενεργό και ουσιαστικό ρόλο , θα νοιάζεται και θα μαθαίνει να μοιράζεται.

  Με αυτές τις σκέψεις, δάσκαλοι και γυμναστές, προσκαλέσαμε τους γονείς των περισσοτέρων τάξεων του σχολείου μας, να βιώσουν το πόσο όμορφα περνάνε τα παιδιά τους μαζί μας και να μεταγγίσουν την ζωντάνια τους.

Τα παρακάτω βίντεο έχουν δημιουργηθεί για να μας θυμίζουν πόσο όμορφα περάσαμε:  

Ευλογημένη ήττα

του Λεωνίδα Καραϊσκου 

Αγώνας βόλεϊ παγκορασίδων! Και μερικοί μπαμπάδες είναι στο όριο καρδιακού επεισοδίου ουρλιάζοντας σκαρφαλωμένοι στα χαμηλά κιγκλιδώματα διαμαρτυρόμενοι προς νεόβγαλτους διαιτητές.

Δίπλα τους το έτερον ήμισυ υποδαυλίζει τη φωτιά που  καίει των συζύγων τα σωθικά..Άλλοι υιοθετούν διαφορετικό στυλ ειρωνευόμενοι αντιπάλους μπαμπάδες ότι τάχα μου έχουν ευνοϊκή διαιτησία. Κάποιοι λιγότερο εκδηλωτικοί "αυτομαστιγώνονται" τρώγοντας τα νύχια τους στη κερκίδα και με το πέρας του σετ φουμάρουν αρειμανίως εντός (τραγικό) ή εκτός γηπέδου. Ένας προπονητής σε ομάδα κορασίδων βγάζει όλα τα ντεσιμπέλ της φωνής του σε απόσταση αναπνοής από τα δύσμοιρα κοριτσάκια που τους έτυχε να εκπαιδεύονται δίπλα του (κανα δυο κλαίνε ακόμα). Ένας άλλος κόουτς συγχρωτίζεται με τους μπαμπάδες της κερκίδας, μονίμως αδικημένος και διαρκώς εκτός ιματισμού του.